Темнина е, тивко е се околу мене и оваа ноќ како и секоја. Се прашувам зошто ли е баш вака секоја ноќ кога сум сама во тишината...зошто? Дали некој го знае одговорот на ова прашање? Тешко е, болат спомените кои ги градевме заедно. Ете толку е тивка ноќва, тивки се и улиците, толку тивки како кога одевме заедно рака за рака двајца, по тивките улици доцна во ноќта се слушаа само нашите чекорења и нашите муабетења. Сега кога поминувам низ некоја тивка улица се ме потсеќа на тебе, одеднаш осекам како срцево да ми се крши одвнатре, одеднаш осекам студ и ми фали онаа прегратка која ме стуткуваше така силно која за миг ме топлеше.Ах, зошто ли е баш вака, зошто ли е волку тешко. Понекогаш посакувам да имам крилја, да летнам и за миг да стигнам до тебе, до твоите прегратки, да те гушкам без прекин, да ме скокоткаш како порано а јас да се смеам на глас, така среќата повторно да ни биде неопишлива. Да бидеме повторно среќни и двајцата како во старите денови. Секоја песна потсека на тебе, секое з...
