Беа толку исти, а толку различни.
И после толку поминати страници,сепак таа не успеа да долови зошто секогаш остануваше повредена.Не успеа да ја заврши својата година со насмевки и светкавите очи кои некогаш ги имаше.Таа грутка во грлото што ја чувствуваше,што ни цел океан не би ја поттурнал ја ставаше јаготката на шлагот.
Беше толку наивна , веруваше во нешта кои ниту на сон ,ниту на јаве не беа возможни.Секогаш го сакаше она знаеш...забранетото ,нели тоа е најслатко?
Најслаткото суштество живееше еден вид на брз живот,не обрнуваше внимание на ситниците кои неа ја докрајчуваа.Во него немаше иднина,или пак немаше заедничка иднина ? Тој бандит а таа една мила нежна скриена пеперутка .Беа како создадени еден за друг,но само за да се уништат.Беа толку исти,а толку различни.
Анонимен читател
Comments
Post a Comment