Беа толку исти, а толку различни.


       И после толку поминати страници,сепак таа не успеа да долови зошто секогаш остануваше повредена.Не успеа да ја заврши својата година со насмевки и светкавите очи кои некогаш ги имаше.Таа грутка во грлото што ја чувствуваше,што ни цел океан не би ја поттурнал ја ставаше јаготката на шлагот.
Беше толку  наивна , веруваше во нешта кои ниту на сон ,ниту на јаве не беа возможни.Секогаш го сакаше она знаеш...забранетото ,нели тоа е најслатко?

Најслаткото суштество живееше еден вид на брз живот,не обрнуваше внимание на ситниците кои неа ја докрајчуваа.Во него немаше иднина,или пак немаше заедничка иднина ? Тој бандит а таа една мила нежна скриена пеперутка .Беа како создадени еден за друг,но само за да се уништат.Беа толку исти,а толку различни.

Анонимен читател


Comments

Popular posts from this blog

Љубовта ја нарекуваа "инает".

Приказна за моите родители

Јас заминувам, дека злато не оди со ѓубре