Се гушам. Во кафичот веќе те нема.

Тешко е...тешко е да сум без тебе.Често мислам на тебе,ретко те гледам,тоа уништува.Уништува затоа што те гледам само на викенд  во кафич,каде што само алкохолот во рака ми е вистински пријател.Како што те гледам се повеќе имам пеперутки во стомакот како првио ден,кога се чуствував дека цел свет е мој.Кафич..Безброј луѓе,а душата ме тера да гледам само во тебе.Ех таа убава насмевка која вреди милиони,многу болно ми недостасува.Кога ќе ја видам насмевката на твојот лик осеќам грутка во грлото.

Се гушам.Во кафичот веќе те нема.Солзите течат низ моето лице.Излегвам да земам воздух и да се потсетам на нашите моменти.Те видов тебе и одеше кон нашето омилено место.Тргнав по тебе мислејќи дека копнееш по мене,сакав да ти помогнам.Стигнав до тоа место.Те погледав,како секогаш беше многу убав,насмеан како што и те оставив.Во тој момент сфатив колку не сум вредела за тебе,кога на нашето место носиш друга.

Ангела Радовска